Fraga e a Jerezana, patrimonio artístico
A miña colaboración de xullo de 2005 para a columna mensual do xornal "A Peneira"
"Fraga e o edificio porriñés da Jerezana teñen en común máis do que a realidade permite albiscar. Os dous son de idade avanzada e, seguramente polo número de anos cumpridos, moita xente pensou que o seu papel, a súa existencia práctica, rematou definitivamente. A Jerezana foi un fermoso edificio cunha das máis atractivas fachadas eclécticas da arquitectura urbana porriñesa. A fachada tambaleante de Fraga, diana ideal dun dardo valleinclanesco, protexida aínda polas ondas radioactivas de Palomares, resiste tamén ó paso do tempo, sempre caíndo, basculando, pero aguanta Á Jerezana se lle acaba de propinar un zarpazo á súa dignidade, a Fraga, non cabe dúbida, tamén
Entre as paredes da Jerezana, restaurante e pensión, viviu, dende que chegou á Louriña para ser secretario do Concello de Mos en 1917, o poeta da noite estrelecida Ramón Cabanillas. Alí o autor, na súa habitación, descorchou versos na intimidade, en pantuflas. Na Jerezana celebrábanse tertulias nas que el mesmo participaba xunto ó doutor Paz Varela ou os irmáns Palacios. Tamén Fraga mantiña tertulias cun Cabanillas aínda que, iso sí, por descontado, menos líricas. Cando o poeta entraba na Jerezana toda a clientela sentía o poder da súa boina, coma se ela fora a responsable de non deixar sair en van as rimas da mente do cambadés. Fraga tamén sentiu o implacable poder da boina e, igual que o restaurante, tivo que manter nutrida á súa clientela durante anos, non tanto con lampreas, como con fontes ou puntos de luz nos canexóns.
En fin, a Fraga quédalle, polo menos, a garavata laranxa, un gorro honoris causa a xogo coa bata de casa e un pinico rojo y gualda debaixo da cama. Á Jerezana non lle queda nada. Tan só soportar para sempre o peso do progreso mal entendido, das alturas do descaro. Roubáronlle a súa coroa, as tertulias, a dignidade e as pantuflas rimadas de Ramón Cabanillas".
"Fraga e o edificio porriñés da Jerezana teñen en común máis do que a realidade permite albiscar. Os dous son de idade avanzada e, seguramente polo número de anos cumpridos, moita xente pensou que o seu papel, a súa existencia práctica, rematou definitivamente. A Jerezana foi un fermoso edificio cunha das máis atractivas fachadas eclécticas da arquitectura urbana porriñesa. A fachada tambaleante de Fraga, diana ideal dun dardo valleinclanesco, protexida aínda polas ondas radioactivas de Palomares, resiste tamén ó paso do tempo, sempre caíndo, basculando, pero aguanta Á Jerezana se lle acaba de propinar un zarpazo á súa dignidade, a Fraga, non cabe dúbida, tamén
Entre as paredes da Jerezana, restaurante e pensión, viviu, dende que chegou á Louriña para ser secretario do Concello de Mos en 1917, o poeta da noite estrelecida Ramón Cabanillas. Alí o autor, na súa habitación, descorchou versos na intimidade, en pantuflas. Na Jerezana celebrábanse tertulias nas que el mesmo participaba xunto ó doutor Paz Varela ou os irmáns Palacios. Tamén Fraga mantiña tertulias cun Cabanillas aínda que, iso sí, por descontado, menos líricas. Cando o poeta entraba na Jerezana toda a clientela sentía o poder da súa boina, coma se ela fora a responsable de non deixar sair en van as rimas da mente do cambadés. Fraga tamén sentiu o implacable poder da boina e, igual que o restaurante, tivo que manter nutrida á súa clientela durante anos, non tanto con lampreas, como con fontes ou puntos de luz nos canexóns.
En fin, a Fraga quédalle, polo menos, a garavata laranxa, un gorro honoris causa a xogo coa bata de casa e un pinico rojo y gualda debaixo da cama. Á Jerezana non lle queda nada. Tan só soportar para sempre o peso do progreso mal entendido, das alturas do descaro. Roubáronlle a súa coroa, as tertulias, a dignidade e as pantuflas rimadas de Ramón Cabanillas".
1 comentario
Chiño -